Stromy brzeg

[Nivis]

[Nivis]

Znikąd pojawiłam się nad jeziorem, siedząc w powietrzu po turecku. Wzięłam głębszy oddech i rozejrzałam się, by po chwili z wyjątkowym spokojem wstać i zbliżyć bose stopy do tafli wody, która dała przyjemne uczucie ciepła. Uśmiechnęłam się sama do siebie i spojrzałam w zachmurzone, ale jasne niebo. Zaczęłam układać ciekawsze wzorki z chmur. Między innymi króliczki i zjadające je wilki.

[Antithei]

Wszedł. Wysokie buty wybijały głuchy rytm, bo wcale nie próbował poruszać się bezszelestnie. Podniósł szkarłatne oczy i ze spokojem spojrzał na osobę na jeziorze. Na jego ramieniu z cichym pyknięciem zmaterializowała się Felcor.

[Antithei]

z/w idem zmywarkę załadować

[Nivis]

Usłyszałam kogoś, więc automatycznie spojrzałam w tamtym kierunku, zaprzestając zabawy chmurami.
-Witaj. - powiedziałam tak, że wokół mnie nie rozległ się żaden dźwięk. Jednak Antithei mógł mnie usłyszeć. Po chwili znów spojrzałam w niebo i ruchem ręki przysłoniłam obraz króliczków, doprowadzając niebo do poprzedniego stanu.

[Antithei]

-Witaj-odparł.
Zerknął na niebo bez zainteresowania. Felcor zatrzepotała skrzydłami rozglądając się.

[Nivis]

-Jak tam idzie z robotą? - spytałam, praktycznie nie okazując emocji. Po niezauważalnej chwili stałam już przy nim, a dokładniej za nim, mając twarz blisko jego ucha.
-Kruk dobrze się spisuje? - spytałam szeptem, który trafił prosto do jego ucha. Odsunęłam się nieco z lekkim chichotem.

[Antithei]

Nawet nie drgnął.
-Felcor?-spojrzał na ptaszynę na swoim ramieniu.-Jak się masz?
Ptak poruszył się nerwowo.
Chwilę mierzyli się wzrokiem.
-Ma się dobrze, spisuje jeszcze lepiej. Ostatnio zgarnął duszyczkę jakiegoś dzieciaka. Miłe Cor, miłe.-odparł Antithei.

[Nivis]

-Jestem rada słyszeć dobre wieści. Masz niemało roboty, co? Aż dziw, że wystarcza ci jeden pomocnik... - stwierdziłam z nudą w głosie. Z lasu wyszło ogromne stado wilków, na których siedziały kruki.
-Nie potrzebujesz pomocy? - spytałam, starając się wypaść... miłosiernie? Nie, raczej po prosu chciałam zadbać o to, żeby wykonywał swoją pracę. Nie tak jak ja. Zaśmiałam się pod nosem na samą tę myśl.

[Antithei]

-Daję sobie radę. Felcor jest świetna. Mi pozostaje się nudzić. Poza tym Felcor dba o innych pomocników. Od czego są czary, uroki i zwyczajni mordercy?

[Nivis]

-Co racja, to racja. - zamiast wilków nagle pojawiła się zwykła trawa, a ptaki odleciały.
-Czyli pozostaje ci nudzić się razem ze mną, Antithei'u. - popatrzyłam na niego przez okulary, które tak naprawdę nie były mi potrzebne. Lubiłam je.

[Antithei]

-Brzmi... kusząco-uśmiechnął się. Barwa jego głosu ze zwykłej ochrypłej, zmieniła się na niski, aksamitny ton.

[Nivis]

-Mmm... słyszę śliczny głosik. - zamruczałam niczym kotka, która uwielbia pieszczoty. Jednak po mojej minie można by wnioskować, że nie zrobiło to na mnie większego wrażenia.

[Antithei]

Skłonił się delikatnie w jej stronę. Zniesmaczona Felcor odleciała. Powiódł za nią rozbawionym wzrokiem.

[Nivis]

Podeszłam nieco bliżej, a w tym samym czasie z głowy wyrosły mi śliczne, różowe kocie uszka, a z tyłu pojawił się giętki, długi ogon.
-Możesz mówić jeszcze, nie obrażę się. - znów wymruczałam niczym kotka, tym razem obdarowując Boga Zła i Śmierci uroczym uśmiechem.